Иван Шопов од Северна Македонија е носител на првата награда на Меѓународниот конкурс за хумористичен расказ „Алеко“ за 2022 г., соопштија од општинската администрација во градoт Свиштов. Делата ги оценувало жири во состав: претседател доц. Јордан Ефтимов и членовите Михаил Вешим и Румен Белчев. Во конкурсот учествувале 42 автори од 21 земји со 104 раскази.
Шопов ја добил наградата „Алеко“ за 2022 година за неговиот расказ „Географски откритија“.
Иван Шопов (1987, Скопје) е писател, дипломирал на Факултетот „Блаже Конески“ на Универзитетот Св Кирил и Методиј во Скопје, насока „Општа и компаративна книжевност“. Долгогодишен уредник во издавачката куќа” Темплум” и на интернет порталот Окно.мк. Автор е на збирката раскази „Азбука и заскитани белешки“ (2010), за која ја доби наградата „Новите!“ за најдобра дебитантска проза; прозните песни „Меше на годината“ (2012); збирката раскази „091 – Антигледи од Скопје“ (2018); збирка сатира „Хрониките на Арслан новинарски“ (2018); мини-книгата „Осум наративни прошетки со Фиќо или што научив за пишувањето од Застава-750“ (2019) и „Скопје: Изгубените чевли на градот“ (2020). Пишува поезија и хаику.
Неговите раскази и песни се преведени на англиски, романски, чешки, српски, хрватски, германски, словенечки и бугарски јазик. Самиот прави преводи на текстови од други македонски автори. Член е на управниот одбор на литературниот фестивал „Друга приказна“ во Скопје.
Еве го расказот на лауреатот
„ГЕОГРАФСКИ ОТКРИТИЈА“
Даме навистина требаше да биде среќен што преживеа. Кога имал една година, ползејќи по подот, налетал на малата маса на која стоел глобус. Масата се заниша и глобусот му падна токму на глава. За среќа, ударот не оставил поголеми последици, освен што кога пораснал, Даме станал студент по географија. Неговите родители често се сеќаваа на инцидентот и на шега велеа дека светот му паднал на глава.
Тој не беше заинтересиран да патува низ светот. Всушност, Даме сакаше да патува. Но, за неговите патувања тој не мораше да ја напушти собата. Доволни беа енциклопедиите, учебниците, атласите и разните карти за да го однесат каде сака. Секоја вечер во нивно друштво се запознаваше со нови и нови непознати граници. Студирал со голема страст и посветеност. Не му пречеше ниту силниот звук на телевизорот во соседната соба, кој редовно забораваше да го исклучи.
Од сите мапи, тој ја сакаше големата карта на светот што зафаќа цел ѕид во неговата соба. Вечерта ќе седнеше пред неа како пред божество, ќе запишеше нешто во тефтерот, ќе ги заокружи имињата на местата што првпат ги слушнал и, се разбира, ќе патува. Ја галеше картата како љубовница. Кога одеше по неа, доволно беше да го стави прстот на Сахара за да се испоти, само еден допир на Антарктикот – а брадата веќе му трепереше од студ.
Еднаш, додека ги влечеше показалецот и средниот прст низ Сибир, толку му стана ладно што настина и во исто време ја кивна Русија. Од вклучениот телевизор се слушаше тивкиот глас на говорникот: … епидемија на грип од такви размери е без преседан … руската држава презеде итни мерки против ширењето на … Сето ова не стигна до Даме, кој гледаше во занес во којзнае кој дел од светот.
Еден ден Даме случајно ја допре Италија со запалена цигара и направи мала дупка на картата. …шумските пожари беснеат веќе петти ден… се прошируваат… италијанската армија им се придружи на противпожарните екипи во гаснењето на пожарот.
Третиот пат брзаше да оди некаде и невнимателно минувајќи ја закачи картата со лактот. Таа се ослободи од клинецот на кој беше обесена и падна на подот. Следниот ден вестите за земјотреси се појавија од целиот свет. Речиси не остана асеизмичко место. Земјата насекаде го менуваше својот изглед.
Со текот на времето, картата на Даме остарела и се истрошила. Беше невозможно да се учи и да се патува по неа. Неговите родители знаеа што таа му значи. Знаеа и колку му се допаѓа географијата, па решија да го изненадат. За неговиот роденден, кој се совпаднал со денот на затемнувањето на Сонцето, му купиле карта со иста големина. Старата веќе не била потребена. Мајката на Даме влезе во неговата соба, ја завитка старата карта и се упати кон најблискиот контејнер. Од телевизорот се слушаше гласот на некаква луда старица која се преправаше дека е гатачка. Трескаше некои глупости за крајот на светот.
Извор:https://tribuna.mk/